Բիր սուչում բու իմիշ, դեդում` ղիմա, յա՛ր,
Բարբանդ էթմիշ էշխ շըհարին, չի՞միխաստ,
Չա՛ք էշխուն խանջալին, սինամ ղիմա՛, յա՛ր,
Բիր դեմիշամ` յա՛ր, գեյնուփսան չիմիխաստ: (չինի խաս)

Աչ մանի սալուփտուր յար ղափինա ման, (ղափինա, աման)
Դաստուա յարաշուր յարղափինաման,
Նաղափիլ սասլադում յար ղափինա ման,
Չըխտի գոզալ, դեդի` բըզդան չի՞ միխաստ:

Մաիլ օլդում յարուն շիրին դիլա ման,
Յալվարդում, յախադում, դեդում` դիլա՛ ման,
Դաի սալմագինան դիլդան դիլա ման,
Ռաղիփլարա, յաղինա սա՛լ չիմիխաստ:

Դեդի` իղրար-իման, դըրուստ վար մանդան,
Վալ[լ]ահ-բիլահ, ղայրի յարում վար մանդան,
Դաի ջունուն օլմա, դո՛ւր, գե՛թ, վա՛ր մանդան,
Ջանուն յանիր էշխ դարյադա, չի՞միխաստ:

Յար ագնինա գեյմիշ օլ, Սա՛յաթ-Նովա, (ալ)
Յար ղափինդա դուրան օլ Սայաթ-Նովա,
Դաի նա՞ ղամդա սան, օ՛լ, Սա՛յաթ-Նովա,
Չունքի բու դարդ սանի ազարչի միխաստ:

Մեղքս էն էր, որ ասացի` խղճա յար,
Սիրո քաղաքն էս գրավել, ի՞նչ կուզես,
Հանիր սիրուդ սուր դաշույնը` խոցիր յար,
«Հագիդ չինի* խաս կերպաս է» ասի ես:

Սովն ինձ գցեց սիրուն յարի սկյուտեղին,
Շաղոտ տերև սազ կգա ոսկե ձեռին,
Դառը ողբով լաց եղա յարիս դռին,
Անգութն ասաց. «Դու մեզանից ի՞նչ կուզես»:

Սիրտս ցնծաց գոզալի քաղցր լեզվից,
Աղաչեցի, ասացի` յար խղճա ինձ,
Ազատիր ինձ բանսարկուի խոսքերից,
Խառնակիչին թաք ճիպոտի տակ գցես:

Ասաց նա ինձ. «խոսքիս տեր եմ ու արդար,
Աստված վկա, չունեմ քեզնից ավել յար,
Վեր կաց գնա, էլ մի դարձնիր խելագար,
Հոգիս կայրվի սիրո ծովում, ի՞նչ կուզես»:

Սայաթ-Նովա տես յարն ունի հագած ալ,
Սայաթ-Նովա ի՞նչ ես կանգնել մունջ ու լալ,
Սայաթ-Նովա, մեռի՛ր, պետք չէ հիմա լալ,
Ցավդ քեզ տանջողից առար, ի՞նչ կուզես: