Գէլն ու չօբանըն մէկ մեկու ռաստ եկան,
Չօբանն ասաց. «Յիս քու հալըն շանց կու տամ,
Թէ բարով կու գըցիմ չօմբախիս տակըն.
Աղուէսի պէս ցընկցընկալըն շանց կու տամ»:

Գէլն ասաց. «Մուլափ տամ` գեդինըն մըթնի,
ՈՒսուլով ման գուքամ, բինէդ կու գըթնիմ,
Քու շընիրու հաչոցէմէն չիմ խըրթնի,
Առուտէհան խէրն ու շառըն շանց կու տամ»:

Չօբանն ասաց. «Հէնց գիդիս ղուրթ քու՞ն ունիմ.
Մէ աչք ու ականջըս քու կըռնումն ունիմ.
Ամէն ղօչի գըլխին մէմէկ շուն ունիմ.
Ճըդիդ էրկըթէ կըրկալըն շանց կու տամ»:

Գէլն ասաց. «Վուր ամբըն վիր գայ ծըմակին,
Ակռէքըս կու գըցիմ ղօչի դըմակին.
Վո՛ւրըն կու խիղդիմ, վո՛ւրն էլ իմ քամակին
Մէմէկ, մէմէկ դիմաց սարըն շանց կու տամ»:

Սայաթ-Նովէն ասաց. «Յիս կարմիր կով իմ,
Կովկիթըս կոտրիլ իմ, հարսից խըռով իմ,
Գիլի հիդ բան չունիմ, չօբնին կու գովիմ.
Մէ գամ էլա կաթնի համըն շանց կու տայ»:

Գելն ու չոբանը մեկ-մեկու դեմ ելան.
Չոբանն ասաց. «Ես քո հալը ցույց կտամ,
Քեզ բարով կգցեմ մահակիս տակը,
Աղվեսի պես կաղկանձելը ցույց կտամ»:

Գելն ասաց. «Համբերեմ` մթնի գետինը,
Գողունի ման գամ, գտնեմ քո տունը,
Հաջոցից չեմ խրտնի, կանտեսեմ շունը
Առավոտյան լավն ու վատը ցույց կտամ»:

Չոբանն ասաց. «Գիտե՞ս թե ճիշտ քո՞ւն ունեմ,
Մի աչքս ու ականջս քո կողմը ունեմ,
Ամեն խոյի գլխին մի-մի շուն ունեմ.
Վզիդ երկաթե աքցանը ցույց կտամ»:

Գելն ասաց. «Որ ամպը նստի ծմակին,
Ժանիքս կգցեմ խոյի դմակին,
Ո՛րը կխեղդեմ, ո՛րն էլ իմ քամակին
Մեկ առ մեկ դիմացի սարը ցույց կտամ»:

Սայաթ-Նովեն ասաց. «Ես կարմիր կով եմ,
Կովկիթս կոտրել եմ, հարսից խռով եմ,
Գելի հետ գործ չունեմ, չոբնին կգովեմ,
Գեթ մեկ անգամ կաթի համը ցույց կտա»: