Քանի վուր ջան իմ :: ՍԱՅԱԹ-ՆՈՎԱ :: ՀԱՅԵՐԵՆ ԽԱՂԵՐ
Sayat-Nova :: Սայաթ-Նովա
ձախ նուռ Կենսագրություն ԽաղերՆյութեր Թարգմանիչ Մեր ընկերները Կապ աջ նուռ
 
34. 34.
բնագիր
 
թարգմանություն

Քանի վուր ջան իմ, եա~ր, քի ղուրբան իմ. աբա ի՞նչ անիմ.
Արտասունք անիմ, շատ հոգուց հանիմ, եա~ր, ղադէդ տանիմ:
Ասիր` ջէյրան իմ. թուղ քի սէ՛յր անիմ, եա~ր, մըտիկ անիմ:
Մո՛ւտ բաղչէն նազով, քիզ գովիմ սազով, եա~ր, իլթիմազով:

Մազիրըդ` դաստա, պըռօշըդ` փըստա. հէյրանի վախտ է.
Ե՛կ նընգնինք չօլըն, վուր հասնինք գօլըն. ջէյրանի վախտ է:
Բըլբուլըն` վարդին, վարդըն` բաղաթին. սէյրանի վախտ է:
Մո՛ւտ բաղչէն նազով, քիզ գովիմ սազով, եա~ր, իլթիմազով:

Շուռ գանք համդամով, յիրգնային նամով թուփըն թացվիլ է.
Խաղ կանչինք հանգով, լալէքըն` ռանգով, վարդըն բացվիլ է:
Սուսան-սընբուլով, ղարիբ բըլբուլով բաղըն լըցվիլ է:
Մո՛ւտ բաղչէն նազով, քիզ գովիմ սազով, եա~ր, իլթիմազով:

Պատուական շինած, նըման նըմանած Լէյլու դիդարին.
Եա~ր, ուշքըս գընաց, մազիրըդ մընաց վրայ մուհաջարին:
Բաղըն` զարդարած, բըլբուլըն` քընած վարդի սաջարին:
Մո՛ւտ բաղչէն նազով, քիզ գովիմ սազով, եա~ր, իլթիմազով:

Հագիլ իս ատլաս, թուրլու զար ու խաս. սալբու դալ րօվուն.
Ձեռիդ ունիս թաս, լըցնիս ու ինձ տաս. ղուրբան իմ քօվուն:
Թաք դու բաղչէն գաս անիս մասնէմաս քու Սայաթ-Նովուն:
Մո՛ւտ բաղչէն նազով, քիզ գովիմ սազով, եա~ր, իլթիմազով:

 

Քանի դեռ ջան* եմ, յա~ր քեզ մատաղ եմ. հապա ի՞նչ անեմ.
Արտասուք անեմ, շատ հոգոց հանեմ, յա~ր, ցավդ տանեմ:
Ասիր` եղնիկ եմ. քեզնով զմայլվեմ, յա~ր, մի լավ նայեմ:
Ե՛կ այգին նազով, քեզ գովեմ սազով, յա~ր, աղաչանքով:

Մազդ` ծաղկեփունջ, շրթունքներդ` նուշ. հմայքի վախտ է.
Եկ ընկնենք հանդը, որ հասնենք լիճը. եղնիկի վախտ է:
Սոխակը` վարդին, վարդը` պարտեզին. զբոսանքի վախտ է:
Ե՛կ այգին նազով, քեզ գովեմ սազով, յա~ր, աղաչանքով:

Ման գանք զրույցով, երկնային շաղով թուփը թացվել է.
Երգ կանչենք հանգով. գունեղ կակաչը, վարդը բացվել է:
Սուսան-սմբուլով, թշվառ բլբուլով բաղը լցվել է:
Ե՛կ այգին նազով, քեզ գովեմ սազով, յա~ր, աղաչանքով:

Պատվական շինած, ճիշտ նմանեցրած Լեյլու պատկերին:
Յա~ր, ուշքս գնաց, մազերդ մնաց սուր** ճաղաշարին:
Այգին` զարդարված, բլբուլը` քնած վարդի թաղարին:
Ե՛կ այգին նազով, քեզ գովեմ սազով, յա~ր, աղաչանքով:

Հագել ես ատլաս, նախշազարդ կերպաս. նոճու դալար շի՛վ.
Ձեռքիդ ունես թաս, լցնես ու ինձ տաս, մատաղ եմ գավին:
Միայն այգին գաս, անես մասնեմաս քո Սայաթ-Նովին,
Ե՛կ այգին նազով, քեզ գովեմ սազով, յա~ր, աղաչանքով:

Էսպես Արութինի ասած. «Թասիրն չինի (ի)», նոյն հանգում, մայիսի 2-ին, քրոնիկոնի 445-ին (1757):   * ջան – այստեղ` ողջ
** Բնագրի «վրայը» խախտում է տողի չափը
 
 
prev poetry next
Copyright © 2011-2019 Sayat-Nova.am. All Rights Reserved.