Դարդում չոխդուր, դիա բիլմամ ալամա,
Արզուհալում վարդուր Խան ուզարինա.
Դողրու քեսուն դողրու էթսուն դիվանում,
Սուչլու իսամ, վերսուն ղան ուզարինա:

Չունքի արզուհալում ալդում ալումդա,
Սանսան Բադեշխանդան գելան լալում դա,
Բու իդի յազըլմիշ արզուհալումդա.
«Ման յարա ղուրբանամ, ջան ուզարինա»:

Ղայադա գուլ բիթմազ, չուրունուր թաղի,
Յաղսիզ իշուղ վերմազ, սոնար չիրաղի,
Ղարղա օլան նեյլար բաղչա ու բաղի.
Բուլբուլդուր դուշմիշ գուլշան ուզարինա:

Եթան ղալխար դերյա ումանլուգ Էյլար,
Օզ-օզինի գորար, գումանլուգ Էյլար,
Օ քի յաղշիլուգա յամանլուգ Էյլար,
Դուշար նամագինան նան ուզարինա:

Բու յոլ փիրդան, փիր-ուստադ[դ]ան ղալուփդուր,
Օնուիչուն քովլում էշխա դալուփդուր,
Վադա եթտի, Սայաթ-Նովա օլուփդուր.
Թափշուրուն թաբութի թան ուզարինա:

Վիշտս ծով է, մարդկանց պատմել չի լինի,
Թուղթ եմ գրել «Խա~ն, մնացի քո հույսին»,
Խնդրանք ունեմ, որ դատս արդար լինի,
Թե մեղք ունեմ, թող ինձ դահիճի հույսին:

Խնդրագիրս դե որ առա ձեռքիս մեջ,
Ասեմ քեզ, լալ, գոված Բադեշխանի* մեջ,
Աղերսել եմ էդ իմ գրած թղթի մեջ,
Կյանքս` մատաղ, հոգիս էլ յարի հույսին:

Ժեռ քարերին արմատ չի տա ալ վարդը,
Առանց ձեթի կարճ կյանք ունի ճրագը,
Այգի, պարտեզ ի՞նչ կանի սև ագռավը,
Սոխակն է միշտ ծաղկուն վարդերի հույսին:

Նորելուկը իրեն փորձված կկարծի,
Ուրիշ մեկին չի տեսնի ու նկատի,
Էն մարդը, որ լավը վատով հատուցի,
Անարժան է, չմնաս նրա հույսին:

Էս ճամփեն մեզ փիր-**վարպետներից մնաց,
Էդ պատճառով սիրտս սիրով է լցված,
Պահը եկավ ու Սայաթ-Նովեն մեռավ,
Տարան թողին էն սև դագաղի հույսին: