Խաբար գընաց բըլբուլի մօդ. «Վարդըն քու գալուն մընում է,
Ճըղքընիրըն բացրացիլ է, վըրէն շուռ գալուն մընում է.
Առավուտուց զանգակի պէս քաղցըր ձէն տալուն մընում է»:
Բըլբուլն ասաց. «Չիմ կանայ գայ, պուճպուճէս լալուն մընում է»:

Վարդըն ասաց. «Իմ բըլբուլին ալ պուճպուճէն վո՞ւնց կու խաբէ.
Թէ խիլք ունիս, ղա՛րիբ բըլբուլ, է՛լ քու բաղի ճանփէն չա՛փէ:
Քանի գ'ուզէ քընած տիղըն իր թըշնամին կուռըն կապէ,
Էլի վիրջումըն մէյդանըն Ռօստօմի-Զալուն մընում է»:

Վարդըն ասաց. «Խա՛յին բըլբուլ, նա՛լաթ էդ քու էյթիբարին,
Անցկացաւ ապրիլ, մայիսըն, մէկ օր չըհարցըրիր եարին:
Չէթուղ թէ մուրազին հասնին, տե՛ս ի՞նչ արաւ քավթար ղարին.
Փահրադին քըլունգն ըսպանից, Շիրին` խանջալուն մընում է»:

Աշխարհումըս վարդն է էլի բըլբուլնիրու սիրեկանըն.
Բըլբուլի լիզվով իմ ասում՛ «Տէ~ր, պա՛հէ վարդի նըմանըն»:
Աշխարհումըս քանի սաղ իս, Սայաթ-Նովու գերեզմանըն
Շահ-Աբասի Լալի նըման, շահի` վրէն գալուն մընում է:

Լուրը գնաց բլբուլի մոտ. «Վարդը քո գալուն է մնում,
Սաղարթները բարձրացել են, շուրջը շուռ գալուն է մնում,
Վաղորդյան զանգակի նման, քաղցր ձայն տալուն է մնում»:
Բլբուլն ասաց. «Չեմ կարող գալ, կակաչս լալով է մնում»:

Վարդը ասաց. «Իմ բլբուլին ալ կակաչը ո՞նց կխաբի,
Թե խելք ունես, թշվա՛ռ բլբուլ, էլի այգուդ ճամփեն չա՛փի,
Որքան էլ որ քնած տեղը իր թշնամին ձեռքը կապի,
Վերջում դարձյալ մարտադաշտը Ռոստոմի-Զալին է* մնում»:

Վարդը ասաց. «Ա՛յ նենգ բլբուլ, անե՛ծք անհաստատ քո վարքին,
Անցկացավ ապրիլ, մայիսը, մի օր չհարցրիր յարին:
Չթողեց մուրազին հասնեն, տես ի՞նչ արեց ջադու-ղարին**.
Ֆահրադին*** քլունգն սպանեց, Շիրին` քեզ դաշույնն է մնում»:

Աշխարհումս վարդն է դարձյալ բլբուլների սիրեկանը,
Բլբուլի լեզվով եմ ասում «Տե՛ր, պահի վարդի նմանը»:
Աշխարհումս քանի ողջ ես, Սայաթ-Նովու գերեզմանը
Շահ-Աբասի Լալի**** նման, շահի այց գալուն է մնում: