Ամէն սազի մէջըն գոված` դուն թամամ տասն իս, քամա՛նչա, 
              Նաքազ մարդ քիզ չի կանայ տեսնի` դուն նըրա պասն իս, քամա՛նչա, 
              Ղա՛ստ արա` է՛լ լաւ օրիրուն էդիվըն հասնիս, քամա՛նչա, 
              Քիզ ինձնից ո՞վ կանայ խըլի` աշուղի բասն իս, քամա՛նչա: 
              Անգաճըդ էրծաթէն պիտի, գըլուխըդ` ջավահիր քարած, 
                Կութըդ շիրմայէմէն պիտի, փուրըդ` սադափով նաղշ արած, 
                Սիմըդ օսկէն քաշած պիտի, էրկաթըդ` փանջարա արած, 
                Օչով ղիմէթըդ չի գիդի` լալ ու ալմասն իս, քամա՛նչա: 
              Ճիպուտըդ վարաղնած պիտի` թահր ունենայ հազար ռանգով. 
                Ձարըդ ռաշի կուդէն պիտի, վուր դուն խօսիս քաղցըր հանգով. 
                Շատին զարթուն կու լուսացնիս, շատին կու քընեցնիս բանգով. 
                Անուշահամ գինով լիքըն` դուն օսկէ թասն իս, քամա՛նչա: 
              Ածողիդ է՛րկու կու շինիս, առաջ չայի, ղափա գ'ուզիս. 
                Կու մեձըրվիս այվընումըն, պարապ վախտի ռափա գ'ուզիս. 
                Յիփ վիր գուքաս մէջլիսումըն` քաղցըր զօղ ու սափա գ'ուզիս, 
                Բոլորքըդ գօզալնիր շարած` մէջլիսի կէսն իս, քամա՛նչա: 
              Շատ տըխուր սիրտ կու խընդացնիս, կու կըտրիս հիվընդի դողըն, 
                Յիփ քաղցըր ձայնըդ վիր կ'օնիս` բաց կու'լի հիդըդ խաղողըն. 
                Խալխին էս իլթիմազն արա` ասին. «Ա՛պրի քու ածողըն»: 
                Քանի սաղ է Սայաթ-Նովէն, շատ բան կու տեսնիս, քամա՛նչա:                | 
              | 
            Ամեն սազի մեջն գոված` դու ամբողջ տասն ես, քամա՛նչա,  
              Ժլատը քեզ չի հասկանա` դու նրա պասն ես, քամա՛նչա,*  
              Էլ ավելի լավ օրերի ջանա՛, որ հասնես, քամա՛նչա,  
              Քեզ ինձնից ո՞վ կարա խլի, աշուղի բասն** ես, քամա՛նչա: 
              Ականջդ արծաթյա պիտի, գլուխդ` շողակն քարած,  
                Կոթդ փղոսկրյա պիտի, փորդ` սադաֆով նախշ արած,  
                Լարըդ ոսկուց քաշած պիտի, երկաթդ` նախշազարդ արած,  
                Ոչ ոք արժեքդ չգիտի` լալ ու ալմաս ես, քամա՛նչա: 
              Աղեղդ ոսկեզօծ պիտի` կերպ ունենա բյուր երանգով. 
                Թելդ ռաշի*** պոչից պիտի, որ դու խոսես քաղցր հանգով. 
                Շատին արթուն կլուսացնես, շատին կքնեցնես բանգով****.  
                Անուշահամ գինով լիքը` դու ոսկե թաս ես, քամա՛նչա: 
              Նվագողիդ կշիռ կտաս, սկզբում թեյ ու սուրճ ես ուզում,  
                Մեծարվում ես սրահներում, հանգիստ ու խոնջանք ես ուզում.  
                Երբ հայտնվում ես հանդեսում, քաղցր խրախճանք ես ուզում,  
                Բոլորքդ գոզալներ շարած` խնջույքի կեսն ես, քամա՛նչա: 
              Շատ տխուր սիրտ կխնդացնես, կկտրես հիվանդի դողը,  
                Երբ որ քաղցր ձայնդ է հնչում, ցնծում է քո նվագողը. 
                Մարդկանց այս խնդրանքը արա` ասեն. «ա՛պրի կատարողը». 
                Քանի ողջ է Սայաթ-Նովեն, շատ բան կտեսնես, քամա՛նչա:                |